Woensdagavond, ongeveer kwart over acht. Oei, al bijna op de helft. Bijna pauze ook. We lopen achter op schema, maar dat geeft niet, want het gaat ergens over.
Het is een fijne groep vanavond. Geen "ik ben er wel, maar ondertussen doe ik even de afwas en kijk ik tv", achteroverleuners en apathische kennisconsumenten, maar een open, kritische en betrokken groep kennisslurpers. Ze maken driftig aantekeningen, discussiëren kritisch en stellen honderduit vragen. Dat is wel eens anders bij deze groepen...
Maar goed, we zijn dus lekker bezig.
Op dat moment zet Michiel* zijn microfoon aan en zegt: "Ja, sorry hoor, ik wil niet zeuren, maar ehhhh...."
Oh jee, denk ik nog. Wat is er mis? Ben ik te lang aan het woord? Te sturend? Onduidelijk? Maar nee, het ligt niet aan mij.
Michiel komt even de spijker op zijn kop slaan, de vinger op de zere plek leggen, een (waarheid als een) koe bij de horens vatten, van zijn hart geen moordkuil maken, zeggen waar de schoen wringt en ga zo maar verder.
Voor alle duidelijkheid. We zitten in een Workshop ICT. Ik ben de docent. Mijn studenten vanavond? Leerkrachtondersteuners in opleiding. Allemaal al werkzaam in het onderwijs als ondersteunend personeel.
Michiel heeft eerder aangegeven dat hij nog niet zo heel lang werkzaam is in het onderwijs. Hij komt uit het bedrijfsleven en verbaast zich regelmatig over de gang van zaken in het onderwijs. Hij is kritisch.
Hij werkt met nieuwkomers en moet bepaalde materialen gebruiken, want "die passen bij hun taalniveau". "Ja," zegt Michiel, "maar ze zijn veel te kinderachtig! Totaal niet passend bij de leeftijd en interesse van mijn leerlingen! Moeten we ons niet afvragen WAAROM en HOE we bepaalde materialen gebruiken? Dan heeft het toch veel meer nut?"
Ik moet lachen en klik door naar de volgende dia. Ik bespreek de golden circles van Simon Sinek met de groep. Start with WHY...
Bij je materialen, maar zeker ook bij je ICT-inzet in de klas! Ik bedank Michiel voor de perfecte voorzet en we gaan verder met een paar mooie, leuke, effectieve voorbeelden en bespreken de inzet daarvan in een les.
Nu, zo tegen de pauze, zet hij dus weer zijn microfoon aan. Hij wilde dus niet zeuren en deed dat ook niet met de volgende tekst:
"Jij hebt het nu de hele tijd over ICT voor de leerlingen, dat het belangrijk is om de les interessant te maken, doelgericht en effectief te werken en digitaal geletterde leerlingen op te leiden. En dat klopt ook, ben ik helemaal met je eens, maar....
moeten we dan niet eerst eens aan de slag met de leerkrachten? Heb je daar ook wat voor?
Als ik kijk naar mijn collega's... die kunnen dat echt niet, hoor. Die raken al in paniek als er een nieuw mailprogramma komt..."
Ik val stil en moet lachen.
Ja, Michiel, daar heb ik wat voor. Kijk maar. Of bel even met mij of Ivo Wouters, dan regelen we je hele studiedag... Kijk maar...
We bespreken de stelling van Michiel in de groep en dan las ik toch echt een pauze in. Even bijkomen... Met een grote glimlach ga ik koffie halen.
Fijn weekend!
* de naam Michiel is fictief...
Reactie schrijven