Vorige week ging nergens over. Gebrek aan inspiratie? Of vind ik alles wat ik doe maar weer normaal? Toch weer even de zintuigen wat scherper gezet deze week. En, ik moet zeggen, dat ging vanzelf.
In mijn tijdlijnen op LinkedIn en Facebook zie ik veel berichten over Huggy Wuggy voorbij komend. De aard van de berichten loopt enorm uiteen.
Ik zie posts van mediacoaches over het gevaar van Huggy Wuggy. Het is namelijk een personage uit een horrorgame (PEGI 12+) en dus niet geschikt voor jonge kinderen. In het spel is Huggy Wuggy de moordenaar. Hij knuffelt je tot je jouw laatste adem uitblaast. De vele video’s op Tiktok en YouTube, dragen ook niet bij aan een positief imago van deze scherp getande, blauwe mutant (hij is slecht geworden door mislukte experimenten…).
Niet iedereen weet dat, denk ik.
In andere posts zie ik namelijk dat de knuffels worden aangeboden voor €5 per stuk. Verkrijgbaar in meerdere kleuren (“Ahh, vooral die roze is schattig!”) en ouders van jonge kinderen reageren massaal. Veelal teleurgesteld, omdat ze de knuffel al voor een hoger bedrag hebben aangeschaft.
Ik zie ook bezorgde berichten vanuit het onderwijs. Kleuters komen met Huggy Wuggy op school. Ze krijgen ze van ouders, maar ze worden ook als kermisprijzen gewonnen.
Geen probleem als ze de duistere achtergrond van de schattig uitziende knuffel niet kennen, denk je misschien. Maar ik lees ook dat er op het schoolplein wurgspelletjes gespeeld worden met als aanleiding Hugy Wuggy. Er zijn al scholen die overgaan tot een verbod op de knuffel. Welk standpunt neem je hier in? Een verbod, zodat kinderen die er niets van kennen er ook niet mee in aanraking komen? Toestaan en negeren? Spreek je ouders er op aan als ze hun kind met een Huggy Wuggy naar school brengen? Een wurgspel dient natuurlijk sowieso niet toegestaan te worden.
Lastig hoor, ook voor ouders. Blijf je als ouder hierin standvastig? Geen moordknuffel voor mijn kind (zou jij je kind een Chucky-pop geven?)! Hoe ga je om met de groepsdruk? Wat doe je als jouw kind op de kermis Huggy Wuggy als prijs wint? Geef je hem dan terug?
Nou ja, ik ben sowieso te oud voor knuffels. Maar deze week had ik toch even een fijne, hoor! Dit had ik nog nooit meegemaakt.
Zes maandagen lang verzorgde ik op een school in het midden van het land programmeerlessen in opdracht van de Programmeerschool. Elke week gaf ik mijn lessen aan de Plus/HB/voorloop leerlingen. Anderhalf uur voor de plussers uit groepen 3 en 4, anderhalf uur voor 5 en 6 en anderhalf uur voor groep 7 en 8. Kinderen die extra uitdaging nodig hadden en die dit op deze manier kregen. Ook voor mij een uitdaging. Het programma steeds aanpassend, zodat het voor iedereen passend was, zoeken naar het juiste aanspreekniveau en scherp blijven op de reacties van de leerlingen. De reacties waren laaiend enthousiast. Leerling, ouders en de school waren erg positief. Niet normaal!
Afgelopen maandag was de laatste bijeenkomst. Om 14.00 uur, na de laatste les, loop ik nog even langs bij de directrice. Ze verrast me door op te staan van achter haar bureau, op me af te lopen en me een hele welgemeende dikke knuffel te geven. Met daarbij de prachtige woorden: “Enorm bedankt, het was fantastisch”. Ik kan je vertellen dat ik fluitend naar huis gereden ben.
De week in 2 knuffels: een koude knuffel die je dood knijpt (maar die nep is…) en een warme knuffel die je doet beseffen dat je waardevol werk doet in je leven (en die heel echt is…). Ik houd wel van warme knuffels.
P.s. deze week kreeg ik weer eens een ouderwetse aanval van inspiratie. Het idee/concept viel me zomaar ineens binnen (wel naar aanleiding van weer goede gesprekken met Ivo Wouters) en vervult me sindsdien. Alle scherven passen ineens. Ik lig er ‘s nachts van wakker, omdat ik steeds nieuwe verbindingen leg en het plaatje steeds meer compleet krijg. Ik denk er over om volgende week een paar dagen in een hutje op de hei te gaan zitten om alles uit te werken. Iemand tips?
